Κατασκευές από ανακυκλωμένα υλικά, στο σχολείο

Ήρθε λοιπόν η Πέμπτη και όπως πάντα μαζεύτηκε μια μικρή ομάδα μαθητών σε μια αίθουσα για το μάθημα της περιβαλλοντολογικής αγωγής. Μετά το τέλος του επταώρου, κουρασμένοι, πεινασμένοι όλοι μαθητές και μαθήτριες ορεξάτοι όμως και για κατασκευές.

Την προηγούμενη φορά πριν τα Χριστούγεννα είχαμε ασχοληθεί με τα περιοδικοδεντράκια και κάποια στολίδια. Αυτή τη φορά έφερα σελιδοδείκτες, βαρελάκια από γιαούρτι και μερέντα, κονσέρβες από γάλα και καφέ ώστε να τα μεταμορφώσουμε με χαρτοπετσέτες. Τους μοίρασα κι ένα φυλλάδιο με οδηγίες για να μπορούν να ασχοληθούν και στο σπίτι τους και ξεκινήσαμε.

10 λεπτά χρειαστήκαμε να μοιράσουμε χαρτοπετσέτες.(χαχαχα) "Εγώ θέλω το φάρο" "Εγώ θέλω τα λουλουδάκια!" "Τι λες ρε; Εγώ είπα τα λουλουδάκια" "Εγώ θέλω τη μεξικάνικη!" και πάει λέγοντας.

Κάποια στιγμή είχαν μοιραστεί τα σχέδια και ξεκίνησε ο επόμενος γύρος.

"Εγώ θέλω το κουτάκι", "Εγώ θέλω σελιδοδείκτες" "Εγώ κυρία θέλω εκείνο εκείνο το κουτί που κρατάτε" "Αχ, σας παρακαλώ κυρία μπορώ να έχω εγώ εκείνο εκεί πίσω;" Έτρεχα πανικόβλητη από εδώ κι από εκεί για να μην στενοχωρηθεί κανένας, ώσπου τελικά είμασταν έτοιμοι να ξεκινήσουμε.

Με ακρυλικό χρώμα έβαψαν όλα τα αντικείμενα άσπρα και μετά... έγινε το έλα να δεις στην πρίζα όπου είχα ένα πιστολάκι. Περίμεναν ουρά για να στεγνώσουν τα έργα τους, τα κρατούσαν με δυο δάχτυλα να μην λερωθούν, φώναζαν "Άντε ρε, στέγνωσε το δικό σου!! Κυρίίία" χαχαχαχαχα Αυτά είναι τα τυχερά του επαγγέλματος, για να μην έχετε μόνο την ιδανική εικόνα στο μυαλό σας, δηλαδή χαρούμενα παιδάκια με πινέλα που φτιάχνουν κατασκευές. Σκεφτείτε λίγο και πεινασμένα γκρινιάρικα παιδάκια (τι παιδάκια δηλαδή, Β και Γ Γυμνασίου παιδιά) να μαλώνουν για το πιστολάκι... :)

Μετά αραιώσαμε την κόλλα και εφαρμόσαμε τις χαρτοπετσέτες στα αντικείμενα. Αφού δέχτηκαν  τον έπαινό μου για το αποτέλεσμα, δεύτερος γύρος στη σειρά για το πιστολάκι... χαχαχα

 Όμως χάρηκαν για το αποτέλεσμά τους, κάποιοι περισσότερο βέβαια και κάποιοι λιγότερο . Τα φωτογράφησα τα έργα τους, έβγαλαν κι αυτά δειλά τα κινητά τους (επειδή δεν επιτρέπεται στο σχολείο) και φυσικά τα άφησα να φωτογραφήσουν τη δουλειά τους. Ο καθένας έφυγε με το έργο του ανά χείρας γρήγορα γρήγορα, γιατί είχε πάει 15.30 και όλοι πεινούσαν πολύ....

Pin It