Σκουλαρίκια!!

 Δύο μήνες ακριβώς είχα να μπω στο εργαστήριό μου! Κοιτούσα τα εργαλεία σήμερα σαν να μην ήξερα σε τι χρησιμεύουν και δεν μπορούσα να αποφασίσω με τι ήθελα να ασχοληθώ. Χώρια που το χάος εκεί μέσα δεν παλεύεται...

Τον τελευταίο καιρό με ταλαιπώρησε πολύ ένα πρόβλημα υγείας (χαζοαυτοάνοσο) που είχα – έχω, και προσπαθώ αυτόν τον καιρό επιτέλους να συνέλθω. Εδώ και μια βδομάδα είμαι λίγο καλύτερα χάρη στη δραστική θεραπεία που κάνω.

Το πρωί ξύπνησα στις 6.30 και από την υπερένταση δεν ήξερα τι να κάνω. Χαχαχαχα (καταραμένες κορτιζόνες…) Αφού συμμάζεψα, καθάρισα κτλ ήμουν 8.00 η ώρα με την ομπρελίτσα μου και το καροτσάκι μου στη λαϊκή. (Για όσους δεν με ξέρουν… δεν τη συνηθίζω τη λαϊκή….) Αφού πήγα μπρος πίσω 2-3 φορές μέσα στον κατακλυσμό, ψώνισα και γύρισα σπίτι να τα τακτοποιήσω. Τρέλα μιλάμε… Ένα τρίωρο έφτιαχνα, κατέψυχνα…. χαχαχαχαχα

Αφού μαγείρεψα για μεσημέρι και βράδυ και παραλίγο θα μαγείρευα και για αύριο, έμεινα για λίγο μετέωρη. Τώρα; Τι άλλο μπορώ να κάνω; Μπήκα λοιπόν στον χαώδες εργαστήρι μου και έψαχνα να κάνω μία κατασκευή που να είναι εύκολη, για αρχή, και να με ηρεμήσει συνάμα. Έβαλα σέγες και τριφτήρια στην άκρη και άνοιξα τα κουτιά με τις χάντρες!

Είναι μεγάλη ευλογία η κατασκευή! Δεν έχει σημασία τι θα φτιάξει κανείς. Εμένα ποτέ δεν μ’ενδιέφερε το αποτέλεσμα, χαχαχα, ούτε τα φοράω, ούτε τα πουλάω… Μόνο τα φτιάχνω.. Λατρεύω όμως τις στιγμές της απόλυτης δημιουργίας και ηρεμίας που μου προσφέρει η ενασχόλησή μου με τις κατασκευές.

Έφτιαξα λοιπόν σκουλαρίκια. Σκουλαρίκια που δεν ταιριάζουν με κανένα ρούχο μου. Σκουλαρίκια που τα ήθελα έτσι απλά και μόνο επειδή μού άρεσαν….

Ορίστε λοιπόν μετά από 2 μήνες η πρώτη μου κατασκευή.

Έπαθα κι ένα μικρό κόλλημα σήμερα με το Χρήστο Θηβαίο, το Μάνο Ελευθερίου, το Θάνο Μικρούτσικο, τα υπόγεια ρεύματα....  Πάρτε κι από αυτό το κόλλημα μια μικρή γεύση. Μπορεί να το άκουσα και 20 φορές σήμερα αυτό το τραγούδι!!!

Pin It