Κολιέ με αμέθυστο

Το Σαββατοκύριακο ήταν δύσκολο, γιατί από τη μία με βασανίζει μία ίωση με καταρροή και πονόλαιμο, από την άλλη είχαμε τα τριήμερα (ναι ναι) των γενεθλίων του μεσαίου μου πρίγκηπα. Πραγματικά έχω εξαντληθεί.
Τα γενέθλιά του ήταν καθημερινή, την Τετάρτη. Για να χαρεί, στόλισα το σπίτι και φτιάξαμε μαζί τούρτα και λουκανικοπιτάκια. Το Σάββατο είχαμε δεύτερο γύρο. Κάλεσε όσους από τους φίλους του δεν ήταν άρρωστοι και η μαμά πάλι έκανε πιτάκια, πιτούλες, κεφτεδάκια και την τούρτα νούμερο 2! Την Κυριακή περιμέναμε τους παππούδες. Πάλι δεν είχα ύπνο. Ξύπνησα νωρίς νωρίς και εγκαταστάθηκα στην κουζίνα για τα καλά. Άλλα πιτάκια, κις λωραίν, τυρόπιτα και φυσικά την τούρτα Νο 3!!! Δεν έκανα τίποτα δημιουργικό. Δε λέω και το μαγείρεμα δημιουργικό είνα, αλλά το αποτέλεσμα κρατάει πολύ εφήμερα και το θεωρούν και δεδομένο. Κάποια στιγμή πριν έρθουν γιαγιά και παππούς, μπήκα στο εργαστήρι μου κρυφά και ... λούφαρα. Έβγαλα τις χάντρες μου, τις ντίζες μου, τα κρυσταλλάκια μου και έφτιαξα αυτό το μακρύ κολιέ, το οποίο φόρεσα ευθύς αμέσως. Αυτό με ξεκούρασε λίγο και έδωσε λίγο νόημα στο χαμένο στην κουζίνα Σαββατοκύριακο... Χρησιμοποίησα πέτρες αμέθυστου, πράσινες χάντρες μάλλον χαουλίτη, χαντράκια γυάλινα μωβ και κρυσταλλάκια Τσεχίας επίσης ροζομώβ. Από πίσω ο ατελείωτος πίνακάς μου, που συμπληρώνει πια τέταρτη εβδομάδα και δεν τελειώνει. Ενώ λατρεύω τελικά τη ζωγραφική, μου φαίνεται βουνό το να βγάλω και ν'αναμείξω τα χρώματα και μετά να τα καθαρίσω πάλι. Χώρια που δεν έχω ποτέ ένα ήσυχο δίωρο σ'αυτό το σπίτι για να ζωγραφίσω.... χαχαχαχα! Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύομαι να εκφραστώ άμα τρέχουν γύρω μου και φωνάζουν οι τρεις μικροί μου πρίγκηπες :"Μαμάάά, πουέχει κάλτσες;" "Μαμάάά. τι έχει να φάω;" "Μαμάάά, να παίξω υπολογιστή/πλέι στέισιον;" "Μαμάάά, πείνασα..." και άλλα τέτοια...

Με έχει καταβάλει και η ίωση αρκετά. Πονάω παντού και κρυώνωωωω. Σας εύχομαι καλή εβδομάδαααααα!!!

Pin It