Μια καρφίτσα κόκκινη πάλι. Αυτές τις μέρες θα δείτε πολύ κόκκινο, γιατί είμαι σε πολύ κόκκινη διάθεση. Το περίεργο είναι ότι για άλλους το κόκκινο σημαίνει, πάθος, θυμό και άλλα δυνατά συναισθήματα. Για μένα το κόκκινο από πάντα είναι το χρώμα της απόλυτης ηρεμίας, το χρώμα της ισορροπίας και το χρώμα της αγάπης. Όταν έχω κόκκινο βαθύ γύρω μου, είμαι καλά.
Η μέρα ήταν όμορφη σήμερα. Πήγαμε ημερήσια εκδρομή με το δημοτικό και είχα τη δυνατότητα όλη μέρα να βρίσκομαι εκεί σαν σημείο αναφοράς για το μεσαίο μου γιο. Να τον βλέπω με τους φίλους του, να τον περιποιούμαι, να τον ταϊζω τον φαγανούλη μου και στα κλεφτά να του δίνω φιλάκια και να του τσιμπάω τα μαγουλάκια. Επειδή έχω τρία αγόρια, όταν είναι όλα μαζί, δεν μπορώ να απλώνομαι πολύ και να κανακεύω έναν, γιατί οι άλλοι θυμώνουν. Έτσι λοιπόν για μένα είναι ευλογία Θεού οταν μπορώ κάποιες φορές να κάνω κάτι πιο τρυφερό για τον καθένα τους ξεχωριστά.
Το απόγευμα κάναμε το αποχαιρετιστήριο μάθημα στο κόσμημα το οποίο επίσης κύλησε όμορφα σε απόλυτη ηρεμία και μετά κατάφερα να πείσω τον εαυτό μου να κάνει έναν όμορφο περίπατο (δεν ήταν έυκολο πιστέψτε με, γιατί έχω και δουλειέέέές, αλλά κατάφερα και μ'έπεισα). Περπατούσα χαμογελώντας, σταμάτησα σε βιτρίνες, μύριζα την ευωδιά από τα αγιοκλήματα που τελικά υπάρχουν σε αφθονία εδώ στην περιοχή μας. Έκανα μια οικονομική υπέρβαση, αγοράζοντας και ένα περιοδικό, που με την κρίση πουπερνάμε είναι και αυτό μεγάλη πολυτέλεια, και γύρισα σπίτι ήρεμη και χαρούμενη!!!
Έφτιαξα λοιπόν αυτήν την καρφίτσα. Κάπου στο διαδίκτυο είχα δει μια παρόμοια και μου είχε κολλήσει καιρό, αλλά δεν ήξερα πώς να την υλοποιήσω. Είναι φτιαγμένη από αλπακά και το πρόσωπο από ορείχαλκο. Έχω πιρτσινώσει κόκκινη γάζα, επιλογή η οποία δεν με δικαίωσε τελικά, γιατί άρχισε αμέσως να ξεφτάει και να φεύγει από τα "πάσα" της. Ίσως να ψάξω να βρω κανένα μαλακό σουέντ ή δερματάκι να βάλω και να της αλλάξω λίγο εμφάνιση τις επόμενες μέρες, για να μείνω κι εγώ απόλυτα ικανοποιημένη. Αν έχετε κι εσείς καμμιά ιδές, θα χαρώ πολύ να την ακούσω... Όπως και νά'χει, όποια αλλαγή κάνω θα σας τη δείξω....
Πολύ ιδιαίτερη είναι!
ReplyDeleteΚι εγώ το κόκκινο δεν το θεωρώ μόνο του πάθους..και γιατί τα χρώματα να έχουν ταυτότητα?
3 αγόρια, ε; Τυχερούλα, βασίλισσα θα σ'έχουν!
Χαχαχαχα! Ευχαριστώ. Χωρίς θρόνο.... Ιπποκόμισσα...
DeleteΠολύ όμορφη καρφίτσα!!! Προσωπικά δεν θα άλλαζα κάτι... μου αρέσει πολύ έτσι όπως είναι!!
ReplyDeleteΕυχαριστώ... Θα το σκεφτώ...με βασανίζει
DeleteΗ καρφίτσα σου είναι πολύ ξεχωριστή, πολύ ιδιαίτερη, μου αρέσει πολύ!
ReplyDeleteΓια μένα το χρώμα της ηρεμίας είναι το γαλάζιο, αλλά σε ποιον δεν αρέσει το κόκκινο??
Φιλιά, καλό μήνα!
Είδες; Εμένα το γαλάζιο με αγχώνει και με παγώνει... Τι σου είναι η ψυχολογία.... Φιλιάάά
DeleteΤην βρίσκω τέλεια κορίτσι μου!
ReplyDeleteΝομίζω πως σου άξιζε η χαλαρωτική βόλτα!!
Είναι δύσκολη δουλειά να μην ξεχωρίζει η μάνα τα παιδιά της. Έτσι κι εγώ προσπαθώ.. ελπίζω να το πετυχαίνω
Οι στίχοι τέλειοι όμως!!!!!
Τελικά είναι καλό που κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε... Νομίζω πως θα έχει αντίκρυσμα στα παιδιά μας...eventually
Deleteη γάζα είναι ΤΕΛΕΙΑ μη την αλλάξεις!κολλάρισε την στις άκρες με ατλακόλ να μη ξεφτάει!
ReplyDeleteΣωστή!! Θα το επιχειρήσω αύριο!!! Φιλιά
DeleteΤέλειος συνδιασμός υλκιών!!!
ReplyDeleteΕυχαριστώ.
DeleteΠολύ όμορφη καρφίτσα! Δίκιο είχες και σου είχε κολλήσει να τη φτιάξεις! Υπέροχη είναι!! Καλό σου βράδυ Κωνσταντίνα!! Να τα χαίρεσαι τα αγοράκια σου!!
ReplyDelete