6.10.20

Ιστορίες καλοκαιρινής παράνοιας – Παραλλαγή Εσωτερικός μονόλογος

Ιστορίες καλοκαιρινής παράνοιας – Παραλλαγή Εσωτερικός μονόλογος

Το αθώο ροχαλητό της πριονίζει την ήσυχη νύχτα. Επιτέλους! Φοβήθηκα ότι δεν θα τον έπαιρνε ποτέ κι ας κοιμάται όρθια όλη μέρα. Τι αναμονή, Θεέ μου! Μέτρησα ένα ένα τα βασανιστικά λεπτά ξαπλωμένος ακίνητος δίπλα της. Οι σταγόνες ιδρώτα ανυπόμονες ψάχνουν να βρουν μονοπάτια να κυλήσουν πάνω στο σώμα και με γαργαλούν παντού. Πρέπει να μείνω ακίνητος, να σιγουρευτώ ότι βαριοκοιμάται. 

Μέρες πολλές το σχεδιάζω αυτό και δεν υπάρχει περιθώριο αποτυχίας. Ή σήμερα ή ποτέ! Θα πάρω το αίμα μου πίσω. Βαρέθηκα τις ταπεινώσεις της. Η «δουλειά» θα γίνει με το μεγάλο μαχαίρι, εκείνο που αγόρασα πέρσι από την Κρήτη. Τη θυμάμαι ακόμα να μού γκρινιάζει πόσο σπάταλος και άμυαλος είμαι και ό,τι αγοράζω με τα χρήματά της, ό,τι μου γυαλίσει. Τα χρήματά της! 

Είναι αλήθεια, μού  γυάλισε η αστραφτερή του λεπίδα και ακόμα και εκείνη τη στιγμή φαντασιώθηκα αυτό που θα κάνω σήμερα και ένα κύμα ηδονής διαπέρασε το σώμα μου. Θέλω να γελάσω δυνατά, όμως φοβάμαι ότι θα ξυπνήσει η μέγαιρα και το πνίγω με δυσκολία μέσα μου. Ακροπατώντας μέσα στο σκοτάδι πλησιάζω. Θα κόψω τη σάρκα κομματάκια. Κανείς δεν θα μπορέσει να με εμποδίσει. 

Πόσο εύκολα μπαίνει το μαχαίρι και σκίζει την κόκκινη σάρκα. Μα πόσο κόκκινη είναι τελικά! Σαν τρελός μπήγω το μαχαίρι πιο γρήγορα, πιο βαθιά. Η ανάσα μου ακούγεται βαριά, αλλά δεν με νοιάζει. Ο τοίχος έχει γεμίσει κόκκινες πιτσιλιές παντού, θα δυσκολευτώ να τα καθαρίσω, χωρίς να αφήσω ίχνη. 

Εν τέλει, μού είναι αδιάφορο. Θα το φάω όλο μόνος μου κι ας χτυπήσει το ζάχαρό μου ταβάνι. Ελπίζω μόνο να μην ξυπνήσει η κάργια και μού κοπανίσει το καρπούζι στο κεφάλι.

No comments:

Post a Comment

Jewellry

Crafts for kids

What are we eating today?